De Beleggersillusie boek review en de Do's en Don'ts

Onlangs vertelde ik een vriend van me over beleggen, hoe en waar ik dat deed. Hij kwam toen met een boekentip die ik absoluut moest lezen: De Beleggersillusie. Ik heb het gelezen en vond het zo'n interessant boek, dat ik er hier een recensie over schrijf.

De auteurs beginnen op een vrij abstract niveau, door het probleem met het business model van de financiele industrie aan te kaarten, namelijk dat:

“Kosten voor de belegger zijn gelijk aan inkomsten voor de beleggingsindustrie” - Marius Kerdel en Jolmer Schukken.

Banken en brokers verdienen in de regel aan transacties, dus proberen ze beleggers zoveel mogelijk mogelijk transacties te laten maken.

De kosten die hierbij komen kijken lijken vaak klein en beperkt, meestal maar een paar procent. Echter, dit is een echte rendement-killer.

Zo heeft VEB laten zien dat 1% extra jaarlijkse kosten bij 100k euro inleg ongeveer 45.000 euro minder rendement oplevert (over een termijn van 20 jr.).

De beleggingsillusie is het sprookje wat de banken en brokers je voorhouden, namelijk dat meer transacties zouden leiden tot meer rendement. Helaas laat de data zien dat de kans op een hoger rendement hierdoor juist kleiner is.

De bronnen in het boek laten zien dat dat het gemiddelde rendement voor de extra kosten van professionele beleggers niet de markt verslaat.

Het boek bespreek drie soorten gedrag wat weliswaar veel voorkomt, maar wat je maar beter kan laten:

1. Het selecteren van aandelen
2. Het timen van de markt
3. Het selecteren van de beleggingsfondsen

Het selecteren van aandelen maakt dat je vaker moet handelen, want anders is het je investering van tijd en moeite niet waard. Dit handelen brengt transacties met zich mee, en daarmee de eerder besproken kosten - de rendement-killer.

Het selecteren van beleggingsfondsen heeft een vergelijkbaar probleem, want ook hier maak je een keuze uit de beschikbare opties. De bronnen in het boek laten zien dat het overgrote deel van de fondsen het slechter doet dan de markt.

En voorspellen welke dat zijn is lastig. Zo halen de auteurs het fonds van de succesvolle man die je kent van The Big Short: in de periode sinds het bekend worden deed het fonds het slechter dan de markt.

Het timen van de markt is in de praktijk lastig om op het juist moment uit te voeren, omdat je concurreert met de professionals in de industrie. Zij weten meer, en sneller, dan jij. Bovendien is het risico dat als je uitstapt, en de beurs toch niet daalt, dat je dan dat rendement misloopt.

Dus, wat kan je dan beter wel doen?

1. Neem het juiste risico
2. Beperkt de kosten
3. Hou jezelf in bedwang

1. Neem het juiste risico

Wat het juiste risico is voor jou, hangt af van hoeveel je hebt, wat je ermee wil doen (bereiken). Je beleggingshorizon - wanneer je weer over je geld wil beschikken - is bepalend voor de hoeveelheid risico. Je kan gaan in aandelen, obligaties en cash. 

Strategische asset allocatie op basis van beleggingsdoel en -horizon. Bron: De Beleggersillusie

Diversificeren, oftewel spreiden, van risico kan je op verschillende manieren doen. Door niet 100% in aandelen te zitten, maar ook door binnen de categorie aandelen niet alleen in enkele aandelen te zitten. Ga niet grasduinen in losse aandelen of beleggingsfondsen, maar gebruik index-fondsen en pak daarmee het gemiddelde rendement van de markt, tegen lage kosten.

2. Beperkt de kosten

Kosten zijn zoals gezegd de stille killer van rendement. De auteurs halen aan dat het weliswaar het goedkoopst zou zijn om losse aandelen te zitten, maar daarmee voldoe je niet aan het goede advies van spreiding. Indexfondsen zoals Vanguard doen dit wel, tegen de laagst mogelijke kosten.

3. Hou jezelf in bedwang

Dit is meer psychologisch: beleggen moet je doen met je hoofd en niet op je gevoel, en dat is in de praktijk nog best lastig. Het gaat tenslotte om (veel) geld - van jezelf, niet van iemand anders! Een solide vermogensplan is belangrijk om te hebben, om op terug te kunnen vallen in die lastige tijden dat je onderbuik het dreigt te winnen. Dit plan periodiek herzien, en eventueel wijzigen als je omstandigheden en je doelstellingen veranderen. Als je beleggingen afwijken van je plan, dan moet je her-balanceren. Doe dit niet vaker dan 1x per jaar, om de kosten te drukken.

Ok, dit is al best een lange post geworden, en toch is niet nog best oppervlakkig - beter ga je dat boek gewoon zelf lezen, het is echt een aanrader!

Wat ga ik er zelf mee doen? Ik ben dus ooit gaan beleggen zonder vermogensplan, dus ik ga nu zo'n plan maken. Beter laat, dan nooit.

Daarnaast ga ik grotendeels stoppen met beleggen in individuele aandelen en overstappen op indexfondsen. Ik ben er nog niet uit welke. 

Dit doe ik om kosten te drukken en ik ervan overtuigd ben dat ik op de lange termijn minder rendement behaal met individuele aandelen, omdat ik dan teveel ga handelen (transactiekosten) en sub-optimale spreiding.

Misschien vind ik het af en toe toch nog nog leuk en spannend om een aandeel los te kopen, maar doet doe ik dan met een nog te maken 'casino'-potje. Want inmiddels ben ik er wel van overtuigd dat ik met mijn grotere vermogen niet wil spelen tegen de grote jongens. Dat ga je als kleine belegger toch afleggen, zeker op de langere termijn.